W 2011 roku angielski wydawca "Dziennika" Anne Frank usłyszał o historii Helgi. Po spotkaniu z autorką - dziś znaną czeską malarką - i lekturze rękopisu dziennika namówił Helgę Weiss do publikacji zapisków, podkreślając ich znaczenie: "Wspomnienia są często kształtowane przez późniejszą wiedzę. Dziennik Helgi jest wartościowszy od wspomnień, ponieważ opisuje rzeczywistość czasu wojny bez tej wiedzy".Wśród innych pozycji literatury obozowej "Dziennik Helgi" to książka szczególna. Obok "Dziennika" Anne Frank to jedyne - tak obszerne i wyjątkowe - spisane wspomnienia dziecka z pobytu w obozie koncentracyjnym.Helga zaczyna pisać pamiętnik w 1938 roku. Ma wtedy osiem lat i mieszka z rodzicami w Pradze. Rodzina Helgi jest ofiarą pierwszej fali nazistowskiej inwazji - jej ojciec traci pracę, przed dziewczynką zamykają się drzwi szkoły, a cała trójka otrzymuje zakaz opuszczania mieszkania. Wkrótce dochodzi do pierwszych deportacji; zaczynają znikać przyjaciele i bliscy Helgi. Ona sama, wraz z rodzicami, przybywa do obozu w Terezinie, skąd po trzyletnim pobycie jej ojciec zostaje wysłany do Auschwitz. Niedługo potem Helga i jej matka również. Tymczasem wuj dziewczynki ukrywa pamiętnik, zamurowując go w ścianie. W obozie Auschwitz-Birkenau ginie ojciec Helgi. Dziewczynce i jej matce cudem udaje się przeżyć zarówno pobyt w obozie, jak i tułaczkę ostatnich dni wojny. Ostatecznie wracają do Pragi. Tam Helga, mając prawie szesnaście lat, uzupełnia dziennik o niespisane wspomnienia. Należy do nielicznej grupy Żydów pozostałych w mieście."Dziennik Helgi" to pierwsze tłumaczenie jej pisanego ołówkiem na kartkach szkolnego zeszytu dziennika - uderzająco bezpośredniego i wyjątkowego świadectwa, czym był Holokaust.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Alice Hertz-Sommer dorastała w Pradze, w dzieciństwie spędzała weekendy i święta w towarzystwie Franza Kafki (nazywała go "wujkiem Franzem"), a Gustav Mahler, Sigmund Freud i Rainer Maria Rilke byli przyjaciółmi jej matki. Przeżyła obóz koncentracyjny w Terezinie, przyglądała się procesowi Adolfa Eichmanna w Jerozolimie. Gdy po wojnie wyemigrowała do Izraela, na organizowanych w jej domu koncertach bywali Golda Meir, Artur Rubinstein, Leonard Bernstein, Isaac Stern. Dziś wciąż ćwiczy na pianinie przez kilka godzin dziennie.W Terezinie Alice straciła matkę, męża, przyjaciół. Po latach musiała zmierzyć się z przedwczesną śmiercią jedynego syna. A mimo to, w wieku stu dziesięciu lat, potrafi żyć, nie popadając w zgorzknienie.Wiek mądrości to opowieść o przyjaźni, sile muzyki, rezygnacji z pogoni za dobrami materialnymi, ciekawości świata i niewyczerpanych zasobach optymizmu.
UWAGI:
Tyt. oryg.: A century of wisdom: lessons from the life of Alice Herz-Sommer the world`s oldest living Holocaust survivor. Bibliogr. s. 243-[245].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni